کد مطلب:28629 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
2437. الفتوح:[ علی علیه السلام] بر مردم رَقّه بانگ زد و گفت:«بر این نهر برایم پُلی بربندید تا من و یارانم از آن گذشته، به نبردِ معاویه رویم». آنان از این كار، سر باز زدند. علی علیه السلام می دانست كه مردم رقّه هواخواهِ معاویه اند. پس ایشان را وا نهاد و به یارانش ندا داد:«در می گذریم تا بر پل مَنبِج[2] بربگذریم». اَشتر، خشمگینانه به سوی مردم رَقّه رفت و گفت:ای مردم رقّه! به خدای سوگند، اگر برای امیر مؤمنان پُلی برنبندید، بر شما شمشیر كشیده، مردان را می كشم و دارایی ها را تصاحب می كنم. آن گاه كه مردم رقّه این سخن را شنیدند، برخی به برخی گفتند:سوگند خدا را كه اشتر به آنچه بگوید، عمل می كند! پس سواره در پی علی بن ابی طالب علیه السلام شدند و او را بازگردانده، گفتند:ای امیر مؤمنان! بازگرد كه ما برایت پُلی بر می بندیم. پس علی علیه السلام به رقّه بازگشت و برای او پلی بر فرات بربستند و او در میان یارانش ندا داد:«سوار شوید!». سپس سپاه سوار شدند و بارها عبور یافت و همگان گذشتند. علی علیه السلام با هزار سوار از یارانش درنگ ورزیدند، تا دیگر افراد سپاه نیز برگذشتند.[3].
2436. وقعة صِفّین - به نقل از یزید بن قیس اِرحَبی -:سپس امیر مؤمنان روان گشت تا به رَقّه رسید كه بیشینه مردمش هواخواهِ عثمان بودند و به سبب اعتقاد و علاقه به معاویه، از كوفه به آن جا گریخته بودند. آنان دروازه ها را بر بستند و در آن جا پناه گزیدند. فرمانده ایشان سماك بن مخرمه اسدی بود كه از معاویه فرمان می بُرد و همراهِ نزدیك به صد مرد از بنی اسد از علی علیه السلام جدا شده و آن گاه به قوم خود نامه پراكنده بود و بدین سان، هفتصد مرد از ایشان به وی پیوسته بودند.[1].